Opvoeden is ook mannenwerk!
Vriendin A: “Hey meis, gezellig dat je er ook bij bent vandaag!”
Vriendin B: “Ja, mijn man past vandaag even op de kinderen zodat ik een momentje voor mijzelf heb.”
Vriendin A: “Ow jeeetje, dat zul je wel spannend vinden. Je man alleen met de kinderen…”
Vriendin B: “Dat kun je wel zeggen. Heb er ook wel even over getwijfeld hoor maar ja… nu ze 10 en 12 zijn dacht ik dat het wel een keer kon.”
Eerlijk is eerlijk, dit gesprek heb ik uit mijn duim gezogen. Gelukkig! Maar.. er zijn nog steeds vrouwen die het hebben over hun man die oppast. In de meest letterlijke betekenis van het woord is oppassen niets meer of minder dan het letten op “iets”. De cavia van de buurvrouw, de pan op het vuur en in dit geval de kinderen. Het gebruik van het woord oppassen in combinatie met de vader schept voor mij een bepaald beeld. Een beeld van afstandelijkheid, bijna een diskwalificatie van de vader als medeopvoeder.
Dit terwijl de vader van onmisbaar belang is in de opvoeding van een kind. Waar wij moeders moeite kunnen hebben met het loslaten van ons kind, zal de vader zijn kind veel eerder stimuleren om zaken zelf te doen. Hiermee wordt de zelfstandigheid en de autonomie van het kind gestimuleerd. Vaders zijn ook eerder geneigd tot spel. Hierbij gaat het dan om spel wat minder gecontroleerd is, veel meer stimulans biedt en vaker gepaard gaat met lachen en plezier! (Denk aan het, bij moeder steevast tot een hartaanval leidende, “ik-gooi-mijn-kind-6 meter-de-lucht-in-spel”.) Hierdoor bevorderen vaders een actieve, competitieve, autonome en nieuwsgierige houding bij kinderen wat een positief effect heeft op de sociale ontwikkeling.
Of een man heel mannelijk (lees: macho) is, is van ondergeschikt belang bij de opvoeding. Het idee dat de man alleen een rolmodel moet zijn en zich niet met de opvoeding hoeft te bemoeien is een achterhaald concept. Onderzoek in de afgelopen jaren heeft zelfs uitgewezen dat mannen die zich vasthouden aan het idee dat ze vooral kostwinner moeten zijn minder invloed hebben op hun kinderen. Waarschijnlijk komt dit omdat ouderlijke warmte, verzorging en intimiteit ook van onmisbaar belang zijn voor het ontstaan van een goede band en het hebben van een positieve invloed op je kind. En die man die alleen op zondag het vlees komt snijden zal daar niet direct mee bezig zijn..
De bewuste campagne van SIRE is inmiddels al 17 jaar oud. In die tijd is er in mijn optiek al veel veranderd. Mannen verzetten werkafspraken voor schooluitjes, zitten klaar met de thee als kinderen uit school komen en praten inmiddels net zo makkelijk over de slaapproblemen van de kinderen als over het Nederlands elftal. De taken tussen man en vrouw lijken veel gelijkwaardiger verdeeld dan jaren terug. Maar zolang er tijdens oudergesprekken op school of kinderdagverblijf nog vooral met de moeder gesproken wordt en vrouwen het nog hebben over een vader die oppast, hebben we nog wel een weg te gaan. Vanaf deze plek in ieder geval een compliment aan alle supervaders daar buiten! Dank voor jullie geheel eigen en waardevolle manier van opvoeden.
Hoe denken jullie over de kwestie? Zien jullie verschil in opvoeding bij mannen en vrouwen? Worden mannen nog steeds niet overal gezien als mede opvoeder? Ik ben benieuwd!